Historia

  • Rok 1932

    Początki 7 Szpitala Marynarki Wojennej to lata 30 XX wieku. W tym okresie Marynarka Wojenna przechodziła swój renesans, co wiązało się z ogromnym zapotrzebowaniem na stacjonarną placówkę medyczną. 1 maja 1932 roku na Oksywiu powstał pierwszy w historii jednostki bardzo dobrze wyposażony 100 łóżkowy Szpital Morski, z oddziałem chirurgicznym, chorób wewnętrznych z pododdziałem chorób zakaźnych i położniczo – ginekologicznym.

  • Lata 1939-1949

    W roku 1939 w związku z ofensywą niemiecką placówka pełniła funkcję Szpitala Polowego. Jego ponowna reaktywacja to rok 1945, na mocy rozkazu 07 Dowódcy MW powstaje Garnizonowy Szpital Marynarki Wojennej w Gdyni przy ul. Morskiej. Po dwóch latach działalności, czyli w 1947 roku, z powodów administracyjnych, ponownie zostaje przeniesiony do budynków na Oksywiu. Kolejna i ostateczna przeprowadzka placówki miała miejsce 1 stycznia 1949 roku z Oksywia do Gdańska Oliwy przy ul. Polanki 117. Tutaj na bazie budynku byłego sanatorium lotników niemieckich i urokliwego Dworu V zwanego "Jutrzenką" powstaje docelowa stacjonarna jednostka medyczna Marynarki Wojennej.

  • Lata 1952-1954

    Rozpoczął się etap największego rozwoju placówki. Powstały pierwsze plany całkowitej modernizacji i rozbudowy. Głównym inicjatorem i pomysłodawcą przedsięwzięcia był kmdr por. lek W. Bieniek, komendant szpitala w latach 1951-1953. Pierwsze prace budowlane rozpoczęły się w 1952 roku, natomiast pierwsze nowe pawilony oddano do użytku w lipcu 1954 roku. W roku 1953 komendant otrzymał rozkaz dotyczący zmiany etatu oraz nazwy placówki na "7 Szpital Marynarki Wojennej". Pacjentami jednostki byli żołnierze marynarki, wojsk lądowych i sił powietrznych rejonu Trójmiasta. Na specjalne pozwolenie Szefa Oddziału Służby Zdrowia MW leczono pacjentów cywilnych.

  • Ogromny przełom i wkład szpitala w tzw. lecznictwo powszechne nastąpił w 1973, kiedy na wniosek władz wojewódzkich i rozkaz dowódcy MW, jednostka włączyła się w harmonogram ostro-dyżurowy Trójmiasta. Stanowisko komendanta w jednym z najlepszych okresów w dziejach Szpitala Marynarki Wojennej piastował kmdr ppor. dr med. Feliks Manna, jego następcą od 1957 do 1965 był kmdr prof. dr med. Wiesław Łasiński. Placówka rozwijała się nie tylko na polu medycznym, ale i naukowo badawczym. Powstało Koło Naukowe Lekarzy i Farmaceutów, wprowadzono tzw. posiedzenia referatowe w grupie chirurgicznej i internistycznej, organizowano szkolenia wojskowo-medyczne dla całego personelu.

  • Lata 1953-1959

    W 1953 roku dr Edward Bogacki, anestezjolog będący na etacie chirurgicznym, wykonał pierwsze znieczulenie metodą zamkniętą z intubacją i środkami zwiotczającymi do operacji częściowej resekcji żołądka. Na oddziale anestezji w 1965 roku odbywały się staże specjalistyczne z zakresu analgezji zewnątrzoponowej, była to metoda zapoczątkowana przez dr Bogackiego na terenie Trójmiasta. W roku 1959 dzięki przedsiębiorczości ordynatora dr Sowy, laryngologia posiadała jedyną na wybrzeżu kabinę dźwiękoszczelną do badań audiologicznych i audiometrii mowy. W ramach badań nad chorobą lokomocyjną wprowadzono tzw. próbę Millera, oraz elektronystagmograficzne badanie narządu równowagi z zastosowaniem własnej metody obliczania parametrów oczopląsu z użyciem aparatury autorstwa dr Sowy.

  • Rok 1956

    W 1956 oddział położniczy, wówczas najnowocześniejszy w Trójmieście, kierowany przez dr Łętowskiego jako pierwszy prowadził nowe techniki porodów w znieczuleniu i z zastosowaniem psychoprofilaktyki. Oddział okulistyczny w szpitalu MW przez szereg lat przodował w prowadzeniu nowych technik operacyjnych, m.in. krioekstracji i zewnętrznych zespoleń nosowo-łzowych. Zespolenia nosowo-łzowe stały się specjalnością jednostki, ordynator oddziału dr Ostachowicz do zabiegu wprowadził usprawnienie polegające na stosowaniu odsysacza własnej konstrukcji, co było szeroko publikowane w polskim i zagranicznym piśmiennictwie medycznym.

  • Lata 1970-1992

    Pierwszą polipektomię na północy kraju wykonano w szpitalu MW, a w roku 1992 chirurdzy z MW jako jeden z nielicznych ośrodków w kraju wykonali operację laparoskopowego usunięcia pęcherzyka żółciowego. Przez kolejne lata na bloku operacyjnym odbywały się szkolenia w zakresie laparoskopii. W latach 70-tych na oddziale neurologii z inicjatywy dr Teresińskiego po raz pierwszy w Polsce podjęto próbę terapii stwardnienia rozsianego w komorze dekompresyjnej hiperbarią tlenową.

Autor: mgr Ewa Rydzewska